«Μυστήρια τρένα… στο Ρουφ» και νουάρ λογοτεχνία για παιδιά
Μικρός, επιθυμούσε να γίνει συγγραφέας και να γράφει περιπετειώδη μυθιστορήματα. Μεγαλώνοντας βρέθηκε να εργάζεται στον πολύβουο κόσμο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης αλλά και να διατηρεί τη προσωπική του στήλη στην Athens Voice, ενώ εργάστηκε σαν συντάκτης σε διάφορα έντυπα και έγραψε σενάρια για βιντεοπαιχνίδια. Τελικά το όνειρό του δεν τον άφησε σε ησυχία – έγινε και συγγραφέας.
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν μεταξύ άλλων το μυθιστόρημά του «Μικρόκοσμος», καθώς και η σειρά παιδικών βιβλίων «Αταξίες στην Τάξη» (Βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για παιδιά του περιοδικού Αναγνώστης 2015). Από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί το νεανικό μυθιστόρημά του «Αλάστρα Το βιβλίο των δύο κόσμων» υποψήφιο για κρατικό βραβείο Παιδικού βιβλίου το 2017 αλλά και η επιτυχημένη σειρά «Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων» με το «Όταν ήρθα για εμένα» να κερδίζει το Βραβείο Λογοτεχνικών Βιβλίων του Αναγνώστη το 2018 στην κατηγορία Λογοτεχνία για Εφήβους, ενώ βρίσκεται ανάμεσα στα βιβλία της λίστας της International Youth Library του Μονάχου που ανακοίνωσε τα White Ravens 2018.
Ο Γιώργος Παναγιωτάκης φέτος, μαζί με άλλους τρεις συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας (Μιράντα Βατικιώτη, Ιωάννα Μπαμπέτα, Γιώργος Παναγιωτάκης και Πάνος Τσερόλας) παρουσιάζουν στην Παιδική Σκηνή της Αμαξοστοιχίας – Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ, 4 αφηγηματικές ιστορίες μυστηρίου με τίτλο «Μυστήρια τρένα… στο Ρουφ». Με αφορμή αυτή τη συνεργασία βρεθήκαμε και συνομιλήσαμε για τη νουάρ παιδική και εφηβική λογοτεχνία.
Yπάρχει κατά τη γνώμη σου μια έντονη τάση προς τη δημιουργία νουάρ παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας; Και αν ναι κατά πόσο ακολουθείτε τελικά το μοτίβο με χαρακτήρες κυνικούς και λίγο σκοτεινούς αλλά και ιστορίες που εμπεριέχουν στοιχεία προδοσίας και ζήλιας;
Χωρίς να είμαι σε θέση να μιλήσω με στοιχεία, έχω την αίσθηση πως ναι, υπάρχει. Είναι άλλωστε μια γενικότερη τάση. Το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει πάψει εδώ και καιρό να θεωρείται λογοτεχνία β’ διαλογής. Και απολύτως δίκαια κατά τη γνώμη μου, αφού πολλοί συγγραφείς του είδους καταφέρνουν μέσα από τα βιβλία τους να αναδείξουν θέματα που ξεπερνούν κατά πολύ μια ευφάνταστη πλοκή ή ένα mind game του τύπου «βρες ποιος είναι ο δολοφόνος». Φυσικά, οι αστυνομικές ιστορίες και γενικά οι ιστορίες μυστηρίου έχουν μακρά παράδοση στην παιδική λογοτεχνία, ενώ υπάρχουν και στην Ελλάδα καταξιωμένοι συγγραφείς που ασχολούνται αποκλειστικά σχεδόν με αυτό το είδος. Στις καλές περιπτώσεις λοιπόν, βλέπουμε πολυεπίπεδους και ενδιαφέροντες ήρωες. Υπάρχουν βέβαια και οι μέτριες περιπτώσεις, όπου τα πάντα αποπνέουν κάτι το προσχηματικό. Έτσι όμως συμβαίνει πάντα.
«Το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει πάψει εδώ και καιρό να θεωρείται λογοτεχνία β’ διαλογής»
Πιστεύεις πως οφείλουμε να προετοιμάζουμε τα παιδιά, τόσο εμείς οι γονείς όσο και τα πολιτισμικά μέσα (θέατρο/βιβλία) και για έναν πιο σκληρό και δύσκολο κόσμο;
Οπωσδήποτε. Το αντίθετο μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει στο μέλλον. Άλλωστε, είναι τελείως άτοπο το να κρύβεις τη σκληρότητα, την αδικία και τις δυσκολίες αυτού του κόσμου. Ειδικά στην εποχή μας, όπου όλα αυτά βρίσκονται διαρκώς μπροστά στα μάτια των παιδιών. Από την άλλη, ο κόσμος μας δεν έχει μόνο σκοτεινές γωνιές. Έχει και φως και μαγεία και ομορφιά. Και κυρίως ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Πρέπει πάντα να το θυμόμαστε αυτό.
Μια συνεργασία με την Αμαξοστοιχία – Θέατρο. 4 επιτυχημένοι συγγραφείς και 4 νέα έργα. Πόσο δύσκολη είναι η γραφή ενός έργου μετά από ανάθεση;
Το να γράφεις μετά από ανάθεση, είναι κάτι που με ιντριγκάρει και μου αρέσει πολύ. Προϋποθέτει κάποιου είδους συνεργασία και επιπλέον σε ξεκουνάει, ενεργοποιεί δεξιότητες, τις οποίες δεν γνώριζες πως είχες και αποτελεί ένα ευχάριστο διάλειμμα από τις δικές σου καλλιτεχνικές ανάγκες και εμμονές. Έτσι, όταν το περιοδικό Αναγνώστης μου έκανε την πρόταση, δέχτηκα να συμμετέχω αφιλοκερδώς, όπως και οι άλλοι τρεις συγγραφείς (η Μιράντα Βατικώτη, η Ιωάννα Μπαμπέτα και ο Πάνος Τσερόλας), σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα. Θα πρέπει πάντως να διευκρινίσουμε πως δεν πρόκειται για ένα θεατρικό έργο ούτε για μια κανονική θεατρική παράσταση. Θα το χαρακτήριζα περισσότερο μια διαδραστική ανάγνωση με στοιχεία θεατρικού παιχνιδιού. Ακόμα και έτσι, όμως, είναι μια διαφορετική φόρμα και σαν τέτοια έχει τις δυσκολίες, τα ρίσκα και τη γοητεία της.
Συμμετέχετε εσείς οι συγγραφείς στη θεατρική παραγωγή και σκηνοθεσία;
Το έχουμε αναλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου. Ξαναλέω όμως: Δεν μπορούμε να μιλάμε για σκηνοθεσία αφού κανείς από εμάς δεν είναι επαγγελματίας σκηνοθέτης, ούτε και …μετράει χρόνια στο θεατρικό σανίδι. Βασικά επινοούμε, αυτοσχεδιάζουμε και προσπαθούμε να τραβήξουμε το κοινό σε ένα ευχάριστο δημιουργικό παιχνίδι. Και να περάσουμε ένα όμορφο κυριακάτικο πρωινό παρέα με τους μικρούς και μεγάλους ντετέκτιβ που θα αναλάβουν να λύσουν το μυστήριο.
Τι να περιμένουμε ως επόμενο βήμα στη συγγραφική σου ζωή;
Πολύ σύντομα, θα εκδοθεί το τρίτο βιβλίο της Λέσχης Αλλόκοτων Πλασμάτων. Λέγεται «Η Δοκιμασία» και έχει μπόλικη περιπέτεια, καθώς επίσης μυστήριο, παραξενιές, πλάκα, συγκίνηση, ερωτικά μπερδέματα, απρόσμενες συναντήσεις από τα παλιά… Οι ήρωες βρίσκονται σ’ ένα σταυροδρόμι στη ζωή τους και πρέπει να πάρουν σημαντικές αποφάσεις και να διαλέξουν διαδρομή. Ευτυχώς έπειτα από δυο χρονιές στο «Μυστικό Καταφύγιο» (δηλαδή στο σχολείο για παιδιά με ασυνήθιστες δυνάμεις που διευθύνει η κυρία Μήδεια Κρακατόα) οι φίλοι μας έχουν προετοιμαστεί αρκετά καλά για τις κακοτοπιές και τους κινδύνους αυτού του κόσμου.
Επιπλέον, αυτόν τον καιρό συνεργάζομαι με την ομάδα Rimini Protokoll πάνω στο κείμενο μιας πολύ πρωτότυπης διαδραστικής παράστασης που θα ανέβει τον Νοέμβριο στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. Το έργο, το οποίο το γράφουμε μαζί με τον Daniel Wetzel και τον Νικόλα Χανακούλα ονομάζεται “Bubble Jam” και απευθύνεται κυρίως σε εφήβους.
—
Info:
Την Κυριακή 28 Οκτωβρίου στις 11.30 η 4η και τελευταία Ιστορία Μυστηρίου, το Κοράκι της Μάλτας, του Γιώργου Παναγιωτάκη
Θα παρουσιαστεί στο Τρένο στο Ρουφ, Σιδ. Σταθμός Ρουφ, Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως τηλ. 6937604988 / 2105298922